شهر با پیاده‌روهای بیشتر یعنی شهری که در آن ماشین یک وسیله اختیاری برای تفریح است تا یک وسیله حمل‌ونقل اجباری.
در یک شهر معمول آمریکایی که بیشتر مردم صاحب خودرو هستند، و گرایش به این است که آن‌ها را همیشه برانند، اگر بخواهید شهروندان را به راه رفتن وادارید، باید به آن‌ها راه رفتنی را پیشنهاد بدهید که به‌خوبی راندن یا بهتر از آن باشد. این به چه معناست؟ بدین معناست که باید ۴ چیز را هم‌زمان به آن‌ها پیشنهاد بدهید:
- دلیل مناسبی برای راه رفتن وجود داشته باشد.
- راه رفتن باید حس امنیت را منتقل کند.
- راه رفتن باید راحت و در دسترس باشد.
- همچنین مسیر باید جالب باشد.
بنابراین، برای ایجاد شهری با پیاده‌روهای بیشتر باید این چهار مورد را در نظر بگیریم.
آندرس دوانی و الیزابت پلتر-زیبرک، پایه‌گذاران جنبش شهرسازی جدید می‌باشند. در قرن 19 میلادی، زمانی که مردم در حال خفگی از دوده‌ها و کارخانه‌های شیطانی بودند، طراحان شهری پیشنهاد دادند که خانه‌ها را به‌دوراز کارخانه‌ها منتقل کنند. نتیجه آن بود که طول زندگی افراد، به‌طور چشمگیری، سریعاً افزایش پیدا کرد. پس‌ازآن طراحان سعی کردند آن تجربه را تکرار کنند.
این شروع چیزی است که به آن منطقه بندی گفته می‌شود و به معنی تقسیم‌بندی شهری به منطقه‌های بزرگ برای رفع یک نیاز خاص است. منطقه‌ای که شما فقط زندگی می‌کنید، منطقه‌ای که فقط در آن کار می‌کنید، منطقه‌ای که در آن فقط خرید می‌کنید. نتیجتاً، مدرسه‌ها بزرگ و بزرگ‌تر می‌شوند، و به همین خاطر از همدیگر دور و دورتر می‌شوند. نیاز به رانندگی بیشتر شده و طبیعتاً اندازه پارکینگ مدرسه‌ها بزرگ‌تر می‌شود. طرحی مانند این تضمین می‌کند که یک شهر با پیاده‌رو بیشتر وجود نخواهد داشت.
جایگزین آن شهری است با توزیع مکانی و متنوع برای زندگی، کار، خرید، تفریح و تحصیل که بیشترین قابلیت راه رفتن را دارد. کوچه‌های کوچک بسیاری وجود دارد که هرکدام برای راه رفتن راحت هستند. تعادل مناسبی از کاربری‌ها لازم است. نسبت کار به مسکن تعادل دارد. در این صورت نیاز به رانندگی مسیرهای طولانی وجود ندارد.
بخش دیگری از این قسمت، بخش کارآمد شهر، عبور و مرور است، و شما می‌توانید بدون آن تنها یک محله با امکان پیاده‌روی داشته باشید. ولی شهرهای کاملاً با امکان پیاده‌روی هم نیازمند عبور و مرور هستند، چون اگر شما به‌عنوان یک پیاده دسترسی به‌کل شهر نداشته باشید، شما ماشین می‌گیرید، و اگر ماشین بگیرید، شهر در راستای نیازهای شما دوباره شکل می‌گیرد، خیابان‌ها پهن‌تر می‌شوند و پارکینگ‌ها بزرگ‌تر می‌شوند و شما دیگر یک شهر پیاده ندارید. پس عبور و مرور لازم است. هر تجربه عبور و مرور، هر سفر شهری، شروع یا پایانش با راه رفتن است، پس ما باید قابلیت پیاده بودن را اطراف ایستگاه‌های حمل‌ونقل عمومی در نظر بگیریم.
دیگر آن‌که ایجاد پیاده راه امن چیزی است که بیشتر متخصصان درباره آن میگویند. ضروری است، ولی به‌تنهایی کافی نیست که مردم را وادار به راه رفتن کند. بخش‌های زیاد دیگری وجود دارد که به شهر پیاده اضافه می‌شود.
اولینشان اندازه بلوک است. شهر پرتلند، با بلوک‌های ۲۰۰ فوتی، شهری با امکان پیاده‌روی بیشتر و شهر سالت لیک سیتی، با بلوک‌های ۶۰۰ فوتی، شهری با امکان پیاده‌روی کمتر است. شهر با بلوک‌های ۲۰۰ فوتی می‌تواند ۲ تا ۴ خط عبوری داشته باشد و شهری با بلوک‌های ۶۰۰ فوتی، یک شهر ۶ خط عبوری است. آمار تصادفات نشان می‌دهد وقتی ابعاد بلوک ۲ برابر شود، تقریباً تعداد تصادفات کشنده ۴ برابر می‌شود.
دلیل ایجاد مسیرهای بیشتر چه هست؟ وقتی خیابان‌ها از جریان ترافیک متراکم می‌شوند، بعضی متخصصان معتقدند که باید خیابان‌ها پهن شوند چراکه تصور می‌کنند این نیاز وجود دارد. پس از افزایش تعداد مسیرها، بازهم خیابان‌ها از جریان ترافیک پر می‌شوند. آن‌ها نتیجه می‌گیرند که مطابق پیش‌بینی‌مان این نیاز وجود داشت و خیابان‌های پهن‌شده سریعاً از جریان ترافیک پر شد.
آن‌ها به موضوع تقاضای القایی توجه نمی‌کنند. چراکه اگر این روند تکرار شود بازهم خیابان از جریان ترافیک پر خواهد شد. در شبکه‌های حمل‌ونقل متراکم، ما نمی‌توانیم نیاز به پهن شدن خیابان‌ها را راضی کنیم؛ چراکه در این صورت مردم از کارشان دورتر می‌شوند تصمیم‌های دیگری درباره زمان آمدوشدشان می‌گیرند. در حقیقت ساختن راه‌های جدید معمولاً ترافیک را بدتر می‌کند.
وقتی از پهن شدن خیابان‌ها جلوگیری کنیم آنگاه فضای مناسب برای مسیرهای پیاده و دوچرخه و همچنین فضای سبز ایجاد می‌شود. جالب‌توجه است که مطالعات و تجربه نشان می‌دهند که جمعیت دوچرخه‌سوار تابعی از زیرساخت‌های مناسب برای مسیرهای دوچرخه‌سواری است.
جمع‌بندی
ایده تبدیل شهرها به شهرهای با امکان پیاده‌روی بیشتر وجود دارد. حالا وقت آن است که این ایده را عملی کرد. به شهرهای خودتان فکر کنید. فکر کنید که چگونه می‌توانید آن را اعمال کنید. باید تمام این ۴ کار را باهم انجام دهید. پس فضاهایی را پیدا کنید که مناسب ایجاد زیرساخت‌های مناسب پیاده‌روی هستند و تا عملی شدن این زیرساخت‌ها پیش روید. پیامدهای مثبت این تغییر در درازمدت در شهر شما پدیدار خواهد شد.
منابع
https://www.ted.com/talks/jeff_speck_4_ways_to_make_a_city_more_walkable
